Πολλοί- ες  έχουν εκφράσει τον προβληματισμό τους για τις τιμές των προϊόντων που διακινεί η Terra Verde κι ότι σε γενικές γραμμές είναι ακριβά η πολλές φορές, αγγίζουν το επίπεδο των “γκουρμέ” γεύσεων..

      Το ζήτημα των τιμών είχε εξαρχής  απασχολήσει, και απασχολεί την συνέλευση της Terra Verde. Αρχικά, οφείλουμε να διευκρινίσουμε ότι στην διάφανη τιμή των προϊόντων, αναγκαστικά προστίθεται από την Terra Verde ένα ποσοστό της τάξεως του 20%-25% για τα λειτουργικά έξοδα (ενοίκιο- ΔΕΗ- Τηλέφωνο), επιπλέον, το ΦΠΑ καθώς κι ένα  5-8% για τα μεταφορικά, αν τα προϊόντα έρχονται από περιοχές εκτός Χανίων.

      Η Terra Verde, στα πλαίσια του εναλλακτικού και αλληλέγγυου εμπορίου, πριμοδοτεί και ενισχύει μικρό-παραγωγούς, και γυναικείους συνεταιρισμούς (οι οποίοι τις περισσότερες φορές έχουν έναν σεβασμό κι αγάπη γι αυτό που παράγουν), κι εδώ αναγκαστικά  δεν θα μπορούσαν να ανταγωνιστούν τις τιμές μεγάλων επιχειρήσεων ή τις πατάτες Αιγύπτου.

     Θα μπορούσε κανείς να πει λοιπόν, ότι τα προϊόντα της Terra Verde δεν απευθύνονται σε ανέργους αλλά σ' αυτούς που έχουν μια οικονομική δυνατότητα μεγαλύτερη από την πλειοψηφία της κοινωνίας. Οπότε η Terra Verde με αυτές τι τιμές, “γέρνει” απ την μια μπάντα. Αυτή του παραγωγού κι όχι του καταναλωτή. Αυτό εν μέρη είναι αλήθεια. Ωστόσο στην Terra Verde υπάρχουν και προϊόντα πρώτης ανάγκης, όπως το ρύζι, και τα όσπρια. Προϊόντα τα οποία απευθύνονται και σε φτωχά στρώματα μιας και η τιμή τους, είναι χαμηλότερη απ' ότι στο κοινό εμπόριο. Όσο για τα πιο ακριβά προϊόντα, όπως μακαρόνια και απορρυπαντικά, ας αναλογιστούμε ότι, τα συγκεκριμένα, σε αντίθεση με αυτά των μεγάλων super market δεν παράγονται σε συνθήκες σκλαβιάς. Αλλά παράγονται με σεβασμό στο περιβάλλον και τον εργαζόμενο, με βάση τις αρχές της συμμετοχικότητας, της αυτονομίας, της αλληλεγγύης,της αυτοοργάνωσης, και της αντίστασης σε κάθε μορφή κερδοφόρας διαμεσολάβησης.

     Ενώ παράλληλα, κουβαλάνε και μια ιστορία κινηματική κι ενός άλλου προτάγματος- παραδείγματος(ζαπατιστικός καφές, MST, κίνημα απελευθέρωσης από τη Μαφία/Παρακράτος, ΒΙΟΜΕΤ, Εκδόσεις συναδέλφων) απέναντι στην βαρβαρότητα της εποχής μας. Το αλληλέγγυο εμπόριο δεν θα μπορούσε να συναγωνιστεί τα Lidl ή τις μεγάλες αλυσίδες super market και θα ήταν λάθος αν το έκανε. Εξάλλου, δεν είναι αυτός ο σκοπός για τον όποιο δημιουργήθηκε. Πρέπει όλοι,συλλογικά μέσα στην καταναλωτική κοινωνία να αμφισβητήσουμε τις υπάρχουσες κοινωνικές σχέσεις, την εκμετάλλευση και την κερδοσκοπία στην καθημερινή μας πρακτική.

    Να αποτελέσουμε όλοι μαζί ένα άλλο πρόταγμα στην κρίση που μας μαστίζει, κοινωνική, ηθική και ιδεολογική.